Po co chodzić, skoro można latać? I to, mając w zupełnym gratisie, tak piękne widoki?

Nie od dziś wiecie, że kocham wyzwania. Nie cierpię miejskiej nudy. Kocham góry i przyrodę. Zdobywać szczyty to jedno z moich największych pragnień. A tu…? Można latać ponad nimi! Wznieść się wyżej i wyżej. Doznać nieograniczonej niczym swobody i wolności.

Człowieka zawsze fascynowało latanie. Już antyczny Ikar próbował swoich sił we wznoszeniu się ponad chmurami. Może to nie najlepszy przykład, bo chłopak skończył tragicznie. Jednak bracia Wright położyli mocny fundament pod bezpieczeństwo lotów. Co prawda ich interesowały bardziej skomplikowane maszyny. Mnie wystarczy lot paralotnią. To i tak więcej niż natura pozwala człowiekowi. To znacznie więcej niż może przeciętny zjadacz chleba.

Swoją przygodę z lotami na paralotni rozpocząłem w doborowym towarzystwie. Oddaję tu cześć Sylwiuszowi, o którym niejednokrotnie wspominam na blogu. To prawdziwy Mistrz paralotniarstwa. I świetny nauczyciel, który przełamał we mnie obawy przed lataniem. Bo, co tu ukrywać, na początku łatwo nie było.

Moi przyjaciele ze Śląska wskazali mi moje miejsce na ziemi. A właściwie to na niebie. Do dziś nie wiem, co oni do mnie “godoli”. Kazali się ubrać, pozapinać i puścili wolno. W sumie wdzięczny im jestem, że nie zapomnieli o paralotni. Dzięki tej doborowej ekipie mogę się z Wami dzielić dzisiaj opowieściami z niezwykłych lotów.

Loty paralotnią to równie silny narkotyk, jak zdobywanie kolejnych górskich szczytów. Te wspaniałe krajobrazy z góry wyglądają zupełnie inaczej. Jeszcze lepiej, jeszcze piękniej. Do tego szum wiatru i kolejny prąd powietrza, który pcha ku swobodzie.

Zachęcam Was do lektury. Także do spróbowania podniebnych przygód. Loty na paralotni polecam z całego serca.. Czytajcie i pytajcie. Nie pożałujecie!