Detale rzeczywistości takie jak kształty, barwy i punkty należy umiejętnie rozłożyć, pamiętając, że przeciętny człowiek wodzi wzrokiem po obrazie tak jak czyta stronę z tekstu: od lewej do prawej

Góry nie czekają, aż się zjawimy. One po prostu trwają niewzruszone w swej surowości. Mogą zesłać na nas lawinę lub wichry, ale nie robią tego specjalnie.

Ewidentnie szerokokątny obiektyw (17mm) pozwolił mi uzyskać większy plan, przy zachowaniu ciekawej i dość tajemniczej kompozycji zdjęcia

Tego wieczoru niebo było zachmurzone. Jedyne światło jakie padało (poza latarniami na drodze) pochodziło z samego serca, czyli Jaszczurówki. Szczególnie spodobał mi się otaczający ją las i mrok. Chciałem to pokazać!

Nawet w nielicznych chwilach, gdy wydaje nam się, że jesteśmy sami…to wyłącznie złudzenie, gdyż ludzi nam przychylnych mamy za plecami. A to zdjęcie jest tego niepodważalnym dowodem.

Widząc przed sobą Mięgusze doznałem czegoś, co trudno oddać za pomocą słów. Zrozumiałem, że dla mnie góry są domem. Nie tyle domostwem (chatką, w której śpię, mieszkam i pracuję), ale właśnie Domem.

Jeśli dobrze się przyjrzeć, to po prawej stronie widać pierwszą stację kolejki górskiej na Kasprowy Wierch.

Zdaję sobie sprawę, że muszę nieprzerwanie rozwijać swe umiejętności wspinaczkowe i technikę rejestracji dynamicznych kadrów. Tylko tak zdołam podążać za najlepszymi wspinaczami i uwieczniać ich boje na fotografii.