Przede wszystkim, że to kraina, w której mieszają się: dziewicze pustynne krajobrazy, ciekawe walory przyrodnicze oraz żywe dziedzictwo kulturowe.
Co do zasady Omańczycy są skromni, życzliwi i gościnni – te trzy wartości stanowią podglebie ich tkanki społecznej – na której przez wieki wzrastała kultura przepojona islamem.
Pytaj o zgodę, gdy robisz zdjęcia ludziom
Niezależnie czy oczaruje Cię widok sprzedawców ręcznie robionej srebrnej biżuterii na Mutrah Souq, grupa omańskich mężczyzn ubranych w piękne kummy (tradycyjne wzorzyste lub haftowane czapki) popijających kawę nad morzem, czy też zaproszenie w gościnę do tradycyjnego wiejskiego domu, oprzyj się pokusie skierowania obiektywu bez uprzedniego zapytania o pozwolenie.
Omańczycy głęboko szanują swoją prywatność, a nieznajomi robiący im zdjęcia bez pozwolenia są uważani za natrętów. Zwykle krótka pogawędka pomaga przełamać lody i uzyskać zgodę – o tę należy pytać mężczyzn.
Kobietom (w szczególności tym ubranym w abaję – tradycyjną długą czarną szatę) zdjęć robić nie należy, a już na pewno bez wyraźnej akceptacji. Łatwiej tę ostatnią uzyskać, jeśli aparat fotograficzny dzierży kobieta. Bezwzględnym zakazem filmowania objęte są również niektóre budynki rządowe, obiekty wojskowe (łącznie z pojazdami) i punkty kontrolne.
Noś skromny ubiór, dostosowany do okoliczności
Na jakość interakcji z Omańczykami duży wpływ ma ubiór ich rozmówcy. Powinien być on skromny (zakrywający to, co normalnie odkrywa typowy strój kąpielowy). W szczególności na baczności muszą się mieć panie oraz wszyscy, którzy postanowią przekroczyć progi meczetów.
Należy unikać nisko wyciętych topów, krótkich spódniczek, szortów i sukienek, a także odzieży, która jest przezroczysta lub przylega do ciała. Żadna z płci nie powinna epatować gołym torsem, odsłoniętymi ramionami i nogami (powyżej kolan). W kostiumach kąpielowych zażywać kąpieli można tylko i wyłącznie w hotelowym basenie, a drinki pić wyłącznie w barach, które na to zezwalają.
Przestrzegaj zasad dobrego wychowania
Przybyli (nie tylko z Zachodu) goście nierzadko otrzymują po kilka zaproszeń na kawę i niewielki posiłek od lokalsów, którzy robią wiele, aby pozytywnie zapisać się w pamięci odwiedzających.
Oman czerpie spore dochody z turystyki, toteż jego mieszkańcy potrafią być wyrozumiali dla spokojnie i grzecznie zachowujących się przybyszów. Restrykcyjna polityka antynarkotykowa i tamtejsze normy kulturowe obowiązują przez cały rok (nie tylko w trakcie trwającego miesiąc ramadanu), przez co w miejscach publicznych zabronione jest picie alkoholu, palenie i głośne zabawy.
Unikaj nieodpowiednich tematów rozmów
Oman jest monarchią, a Omańczycy żywią głęboki szacunek nie tylko dla swojego kraju i kultury, ale także dla przywództwa sułtana. Stąd też wszelkie politycznie nacechowane pytania lub dyskusje (nawet te pośrednio krytykujące władzę), są uważane za nieodpowiednie. Potwierdził to nasz przewodnik.
W złym tonie są również jakiekolwiek pytania (w szczególności jeśli padają z męskich ust) dotyczące omańskich kobiet. Nawet o tak błahe kwestie jak np. „zdrowie szacownej małżonki” czy „postępy szkolne córki” pytać nie należy.
Reguła prawej dłoni
Kiedy spotykasz przedstawiciela płci przeciwnej, poczekaj aż to on lub ona pierwsi podadzą Ci rękę. O ile wzajemne ściskanie sobie dłoni wśród mężczyzn lub świadczące o sympatii gesty wśród pań są powszechne, o tyle nie należy inicjować żadnego fizycznej interakcji z Omańczykiem płci przeciwnej. Nawet czegoś tak błahego jak krótkie uściśnięcie dłoni na powitanie.
Międzypłciowy kontakt fizyczny zarezerwowany jest tylko osób ze sobą spokrewnionych lub takich, którzy są ze sobą w zażyłych relacjach. Aby sprawdzić, czy rozmówca czuje się komfortowo i chce być powitany w ten sposób, poczekaj, aż pierwszy wyciągnie dłoń. Bezwzględnie i zawsze należy podawać tylko prawą rękę – albowiem lewa dłoń uznawana jest (ponoć nie tylko w kulturze omańskiej) za tę, której używa się w toalecie.
Wpadaj na kawkę, obiadek i pogaduchy
Przejawem gościnności Omańczyków jest zapraszanie (nierzadko kilkukrotnie aż do skutku lub stanowczej odmowy) gości na pogawędkę przy kawie (takowa po arabsku nazywa się qahwa) lub do dołączenia do grupki znajomych konsumujących akurat posiłek w restauracji. A poza miastem – do odwiedzin domu gospodarza lub miejsca biwakowania celem podzielenia się obiadem.
Zaproponowanie gościowi kawy stanowi wyraz szacunku wobec niego, a przyjęcie zaproszenia oznacza odwzajemnienie tego gestu. W Omanie kawa jest mielona z przyprawami takimi jak kardamon i cynamon, a qahwę parzy się z szafranem i wodą różaną oraz podaje z daktylami. Nie okazuj zdziwienia, jeśli twoja filiżanka qahwy będzie uzupełniana za każdym razem, gdy oddasz ją gospodarzowi. Jeżeli masz już dość, zasygnalizuj to, delikatnie przechylając filiżankę na bok, zanim ją oddasz.
Na zastawionych jedzeniem stołach znajduje się na ogół naczynie z wodą służącą do umycia w niej palców prawej dłoni. To element tradycyjnego spożywania wspólnych posiłków taki sam jak siedzenie na podłodze.
Jako że jesteś gościem, poczekaj z konsumpcją na gospodarza, a następnie podążaj za jego przykładem. Każdy pan domu doceni nawet najmniejszy prezent, taki jak np. pudełko daktyli, orzechów lub słodyczy z souq (czyli targu) oraz fakt, że przed drzwiami wejściowymi zostawisz buty.
Bądź na bieżąco